Pomysłem na tą dźwiękową wycieczkę jest Odra na wysokości Malczyc, które pozostając niewielką miejscowością od zawsze były jednym z najważniejszych miejsc na mapie Odry. Doskonałe położenie pozwalało wygodnie przeładowywać barki bez konieczności używania urządzeń portowych. Tu dawniej znajdował się jeden z większych portów węglowych na Odrze. Do niego potrzebna już była infrastruktura portowa i resztki tych urządzeń wciąż można zobaczyć.

Co ciekawe w miejscowości od lat 20 XX w. do dziś funkcjonuje polska stocznia budująca nawet oceaniczne barki, regularnie spływające stąd w dół rzeki. Polecamy odwiedzić działające tam Muzeum, mieszczące się w oryginalnym mieszkaniu pierwszych właścicieli.

Malczyce tworzą niezwykły dźwiękowy pejzaż gdzie dźwięki maleńkiej, wciśniętej w Odrzańskie Łęgi miejscowości, pełne są industrialnych głosów stoczni. 

czaplowisko

Oprócz hałasów industrialnych można w pobliżu Malczyc usłyszeć dźwięk jednego z większych czaplińców nad Odrą. Czaple siwe tworzą głośną kolonię, na wysoko umieszczonych gniazdach, w koronach dębów, wiosną, zlatują się by odbyć lęgi. Całorocznie jest to dokonały odcinek prezentujący symbiozę dźwięków rzeki i ludzi nad nią mieszkających. Ruiny starej papierni i teren leżący na jej tyłach, nad samym brzegiem Odry, jest świetnym miejscem by w bezpieczny dla siebie i ptaków sposób, słuchać odgłosów czaplińca i innych głosów z odrzańskich łęgów. Koniecznie zachowaj spokój i uwagę, by nie płoszyć ptaków. Warto wyruszyć wzdłuż brzegu od ruin papierni w stronę Lubiąża, po około dwóch kilometrów na dużej polanie podziwiać można największy skarb jakimi są największe dęby z Prawikowskiego Lasu.  To również kraina kozioroga dębosza, rzadkiego chrząszcza. 

Jak dotrzeć?

Odkrywanie dźwiękowych Malczyc można odbyć na dwa sposoby, oba doskonałe choć jeden o nieco większej trudności. Jeśli chcemy zwiedzić miasteczko warto wybrać się do samych Malczyc i zwiedzić miejscowość, izbę muzealną w budynku Stoczni, prawosławną cerkiew. Na odrzańskim nabrzeżu stare wywrotnice po załadunku węgla i dawna infrastruktura portowa, nabrzeże przeładunkowe w okolicach starej przeprawy portowej i ciągnące się wzdłuż brzegu rzeki ruiny dawnych fabryk: wielkiej cukierni i papierni wspominają przeszłość i dziwią przyjezdnych. 

Drugi szlak wiedzie po drugiej strony rzeki. Od strony wsi Prawików jedziemy kamienną drogą, która dawniej prowadziła do przeprawy promowej. Jadąc lub wędrując tą drogą dotrzemy do brzegu rzeki gdzie zaczyna się Prawikowski Las przecięty kamiennymi drogami. To nieoznaczony rezerwat nadrzecznej przyrody. Pobliski Lubiąż i jego wojenne historie mogą mieć z tym lasem sporo pobudzających wyobraźnię związków.